BRUSSELS, Belgium (AP) - NATO defense chiefs chose Italian Adm. Giampaolo Di Paola on Wednesday as chairman of the alliance's military committee, the alliance's senior military post.
Di Paola was voted in ahead of rivals from Spain and Poland.
«I am honored by the confidence shown in me by my fellow chiefs of defense,» Di Paola
said, adding that he intended to continue reforms to modernize NATO's military.
He will replace Canadian Gen. Ray Henault who steps down in June after his three-year term expires.
Di Paola, who has been Italy's chief of defense for almost four years, will be the second Italian to hold the post.
Standing against Di Paola were Gen. Franciszek Gagor, the Polish chief of defense staff, and his Spanish counterpart Gen. Felix Sanz Roldan
Brussels - Admiral Giampaolo Di Paola of Italy was elected Wednesday as the chief military advisor to NATO's secretary-general, the military alliance said in a statement। Di Paola replaces General Ray Henault of Canada as Chairman of the Military Committee। His term of office, which normally runs for three years, is expected to start in June 2008.
The Italian admiral was elected by NATO's 26 chiefs of defence, defeating rival candidates from Poland and Spain.
"I am honoured by the confidence shown in me by my fellow chiefs of defence," Di Paola said.
"General Henault's leadership has guided us through some significant changes in NATO's history, and it is my firm intention to continue to build on this reform and transformation agenda," he added.
Di Paola will act as the principal military advisor to Secretary General Jaap De Hoop Scheffer. He will liaison with NATO's 26 chiefs of defence and oversee NATO's ongoing military operations in Afghanistan and Kosovo.
Born in a town near Naples on August 15, 1944, Di Paola was promoted admiral and appointed as chief of defence in 2004.
He is the second Italian to have been appointed to the highly influential post since it became full time and decided through an election, in 1963.
General Franciszek Gągor of Poland Not for Nato Head.
2006 -
General Franciszek Gągor was born in 1951 in Koniuszowa near Nowy Sącz, Poland.
He graduated from the Mechanized Infantry Officer College in Wrocław
in 1973 and holds a master of arts degree in English philology from the Adam Mickiewicz University in Poznań (1983). In 1998 he earned a doctorate in military science from the National Defence University in Warsaw. The General also graduated from the NATO Defense College in Rome in 2001 and in 2002 he was
a Distinguished Graduate of the National War College of the National Defense University in Washington DC.
In 1973 General Gągor was appointed to his first military assignment as part
of the 2nd Tank Regiment, 10th Armoured Division in Opole, where he remained in various command posts at junior ranks until 1978. Meantime he was an operations and executive officer responsible for planning and operational activities in UNEF and UNDOF missions. In 1978 he moved to the Mechanized Infantry Officer College
in Wrocław, where he performed duties of senior instructor responsible for preparations and training of Polish contingents designated for peacekeeping operations until 1988 and, during that time, took an active part in operations (1980/1981 and 1985/1986 - UNDOF) as an operations officer. Between 1988 and 1990 General Gągor served at UNDOF HQ as Deputy Chief of Logistics.
He was then assigned to the Combat Training Division and next to the Military Foreign Affairs Division of the General Staff of the Polish Armed Forces. In the role of Chief of the Peacekeeping Operations Branch he dealt with operational and training issues, was directly responsible for the preparation, coordination
and monitoring of Polish units abroad and he fulfilled foreign military missions and multinational military co-operation at the strategic and operational levels. Meantime, in 1991 he was an executive officer/2nd in command at the Polish Military Contingent to Desert Storm Operation and in 1991/1992 – Deputy Sector Commander of UN Iraq-Kuwait Observation Mission UNIKOM.
With the rank of Colonel in 1993 he assumed the position of Chief of Peacekeeping Division of the General Staff of the Polish Armed Forces, where he was responsible for command and control over the increased number of Polish units participating in abroad missions. In 1994 he assumed the post of Director of the Arms Control and Peacekeeping Operations Bureau and in 1996 he became the Director of the Military Foreign Affairs Department and headed the department until 1999. During that time General Gągor represented the Polish Ministry of National Defence in international negotiations on arms control, disarmament and confidence-building measures, implementation of respective treaties on Polish side, bilateral and multilateral military cooperation. His area of responsibility included also co-ordination of Polish participation in Partnership for Peace Programme and Planning and Review Process. He was a key member of the Polish Armed Forces preparations team for Polish accession to NATO, taking care of initial and first rounds of NATO Defence Planning (Force Planning and Defence Review) for Poland.
He was promoted to the rank of Brigadier General in 1997 and in 1999 he was assigned as the Chief of the J-3 Operations Directorate in the General Staff of the Polish Armed Forces, where he served until 2003. During that period his broad responsibilities included preparation of joint training doctrines, operational planning and readiness of the Polish Armed Forces, current operations and participation of Polish troops in PSO/CRO operations as well as defence planning within the Polish military.
Between 2003 and 2006 General Gągor further broadened his multinational experience in UN peacekeeping missions and within NATO/EU institutions at the highest commanding levels within the following assignments:
2003 Force Commander of UNIKOM, Iraq / Assistant Sec. Gen. UN;
2003−2004 Force Commander of UNDOF, Syria / Assistant Sec. Gen. UN;
2004−2006 Polish Military Representative to NATO and EU Military Committees in Brussels.
On 27 February 2006, General Gagor assumed the position of the Chief of the General Staff of the Polish Armed Forces and he was promoted to the rank of General on May the 3rd 2006.
General Gągor’s decorations include the Officer's Cross of the Order of Polonia Restituta, the Cavalier's Cross of the Order of Polonia Restituta, the Golden Cross of Merit, the Golden National Defence Medal, the Golden Military Service Medal as well as the UN Medal in the Service of Peace and several medals awarded by foreign states.
Gen. Gągor is an author of numerous articles and publications on military affairs and co-operation, defence transformation and armed forces modernization. General Gągor speaks English, French and Russian. His hobbies and interests include areas of crisis operations, history, English literature, skiing, tennis, volleyball and jogging.
He is married to Lucyna and has two children.
Wystąpienie Generała Franciszka Gągora 14.08.2007 r.
(wersja polska)
Panowie Ministrowie,
Ekscelencje,
Panowie Generałowie,
Attache Obrony,
Panie i Panowie,
W imieniu polskich żołnierzy oraz moim własnym, pragnę podziękować Państwu za przybycie i uczestnictwo w tych jakże wyjątkowych obchodach. W Polsce istnieje bardzo silna tradycja obchodzenia Święta Wojska Polskiego. Jest to dziedzictwo naszej nie najłatwiejszej i czasami dramatycznej historii oraz wyraz szacunku i poważania, jakimi darzy naszych żołnierzy opinia publiczna.
15 sierpnia 1920 stanowi wyjątkową datę nie tylko w polskiej historii, ale także w historii Europy i świata. Świętujemy ten dzień na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w wojnie przeciwko bolszewikom. Bitwa ta, nazywana „cudem nad Wisłą", uchroniła dopiero co odzyskaną polską niepodległość i zatrzymała bolszewicką ofensywę na Europę.
Kultywowanie tradycji Święta Wojska Polskiego było i nadal jest jednym z najważniejszych czynników integrujących wojsko i wzmacniających jego więzi ze społeczeństwem.
Wojsko Polskie szczyci się wielowiekową tradycją. Od początku swojego powstania trwało na straży suwerenności i integralności państwa, a słowa: „za wolność waszą i naszą", zawarte w polskim hymnie narodowym, były jego hasłem przewodnim.
W czasie II wojny światowej żołnierz polski walczył na wielu frontach w ramach armii sojuszniczych, a od ponad pół wieku uczestniczy w międzynarodowych wysiłkach na rzecz przywracania i utrzymywania pokoju na świecie.
Żołnierze polscy służyli bądź służą w Afganistanie, Kosowie, Bośni i Hercegowinie, Libanie, na Wzgórzach Golan, w wielu krajach Afryki, w Pakistanie, na Morzu Śródziemnym i innych miejscach na świecie, gdzie istnieje potrzeba niesienia pomocy przy przywracaniu lub utrzymywaniu pokoju.
Szanowni goście,
Pięćdziesiąt osiem lat temu Traktat Północnoatlantycki dał podwaliny NATO, które nadal stanowi niezachwiany filar naszego bezpieczeństwa. W roku 1949 jego ojcowie założyciele stworzyli wyjątkową organizację polityczno-wojskową: zjednoczoną, silną i sprawną. Świat zawdzięcza jej zwycięstwo nad komunistycznym Związkiem Radzieckim. W Polsce pamiętamy o tym, że dzięki sile i determinacji NATO udało nam się powrócić do rodziny demokratycznych narodów i korzystać z wolności, demokracji, praw człowieka oraz wolnorynkowej gospodarki.
Polska i inne kraje, które przystąpiły do Sojuszu po 1989 roku, okazały się nie tylko zbiorowymi konsumentami obrony. Aktywnie odpowiedzieliśmy na nowe wyzwania, wysyłając oddziały wojskowe tam, gdzie Sojusz tworzy swoje misje. Myślę, że wszyscy odrobiliśmy przykładnie naszą pracę domową, podejmując głębokie reformy w zakresie obrony i bezpieczeństwa. Wymagało to od nas ogromnych inwestycji oraz dużego poświęcenia, aby zlikwidować zbyt liczne siły zbrojne odziedziczone po poprzedniej epoce i na ich miejsce stworzyć mniejszą, ale bardziej sprawną armię. Odnieśliśmy sukces, przyczyniając się tym samym do wspólnego dobra Sojuszu.
Mam nadzieję, że wielu z Was podziela moje zdanie, iż nie nadszedł jeszcze czas na odpoczynek, ale wprost przeciwnie. Z uwagi na nowe wyzwania i zagrożenia dla bezpieczeństwa, należy utrzymać wiodącą pozycję NATO w dziedzinie bezpieczeństwa, aby budować pokój i stabilność oraz tworzyć nową tożsamość obszaru euro-atlantyckiego.
Dowodem dynamizmu NATO jest jego głęboka transformacja przy zachowaniu Artykułu V Traktatu Waszyngtońskiego jako podstawy naszego planu obrony oraz postawy wojskowej. Jednakże na horyzoncie pojawiają się nowe wyzwania takie jak: terroryzm, ekstremistyczne grupy islamskie, państwa upadłe, konflikty etniczne, rozpowszechnianie broni masowego rażenia czy też technologii rakiet balistycznych. Stąd też, zwiększa się operacyjna rola NATO, a program Sojuszu w okresie między szczytem w Rydze i Bukareszcie będzie bardzo bogaty i wymagający.
Wszyscy jesteśmy zaangażowani w najtrudniejsze z zadań w całej historii Sojuszu, tzn. stworzenie bezpiecznego środowiska dla odbudowy Afganistanu. Operacja ta jasno pokazuje, że musimy stawić czoła wielu wyzwaniom, jeśli zależy nam na sprawnym i znaczącym Sojuszu. Chciałbym również zauważyć, że potrzebujemy więcej sił do udziału w operacjach ekspedycyjnych, a także musimy odpowiedzieć globalnie i skutecznie na sytuacje kryzysowe, współpracując z innymi organizacjami, takimi jak UE czy ONZ.
Jesteśmy razem zaangażowani w transformację NATO, która ma na celu poprawienie jakości naszych wojsk oraz współczesnych zdolności. Wśród tych ostatnich Siły Odpowiedzi NATO są być może najważniejsze i najlepiej widoczne dla opinii publicznej. Mimo, że osiągnęły pełną zdolność bojową w ubiegłym roku, nadal pozostają braki do wypełnienia.
Inne istotne obszary w planie pracy NATO stanowią: jego rozszerzenie oraz współpraca z partnerami. Chociaż nie podjęto jeszcze żadnej decyzji, szczyt w Bukareszcie może przynieść decyzję o kolejnej rundzie rozszerzenia. Tak jak poprzednio, zarówno struktury cywilne jak i wojskowe Sojuszu są głęboko zaangażowane w pomoc nowym krajom członkowskim przy realizowaniu nowych zadań i obowiązków.
Wszystkie sojusze NATO, w tym ze statusem Partnerstwa dla Pokoju, również te z Rosją i Ukrainą, państwami Dialogu Śródziemnomorskiego, jak też w ramach Stambulskiej Inicjatywy Współpracy oraz z państwami kontaktowymi wymagają od NATO stałego zaangażowania. Pozytywna i konkretna odpowiedź na te dążenia leży w naszym wspólnym interesie.
Panie i panowie,
Współczesne wyzwania wymagają odpowiedzi ze strony NATO. Przede wszystkim, wymagają odpowiedniego przygotowania i reakcji ze strony zbrojnego ramienia Sojuszu, na czele którego stoi Komitet Wojskowy. Chciałbym poświęcić chwilę temu jakże istotnemu organowi wojskowemu Sojuszu, który wybierał będzie swojego nowego przewodniczącego późną jesienią tego roku.
Zaangażowanie Komitetu Wojskowego niewątpliwie walnie przyczyni się do promocji, kontynuacji oraz udanego zakończenia wszystkich inicjatyw NATO na polu wojskowym. Żaden proces ani inicjatywa w ramach NATO nie może istnieć bez jego silnego wymiaru wojskowego.
Przewodniczący Komitetu Wojskowego jest w pewnym sensie strażnikiem wojskowej spójności NATO. Kierując Komitetem Wojskowym, musi on brać pod uwagę zarówno punkt widzenia Sekretarza Generalnego, jak i Komitetu Północnoatlantyckiego, szefów obrony i ich narodowych instytucji wojskowych, jak również Dowódców Strategicznych. Często oznacza to, że musi on negocjować na granicy niemożliwego, ale jest to niezbędne dla sukcesu NATO. Musi stawić czoła wielu wyzwaniom w tej kwestii.
Chciałbym wspomnieć tylko o czterech z nich:
istnieją dobre powody, dla których na czele dwóch strategicznych dowództw NATO, tzn. ACT i ACO, stoją dwaj amerykańscy generałowie. Uważam, że w takich okolicznościach, Przewodniczący KW powinien zapewnić, że zarówno w przypadku operacji Sojuszu jak i jego transformacji, zrozumiany i zachowany będzie europejski wymiar NATO. Powinien współpracować z SACEUR i SACT, aby wzmocnić i rozwijać więzi transatlantyckie, które stanowią niezbędną cechę naszego Sojuszu.
Komitet Wojskowy i jego przewodniczący walnie przyczyniają się do właściwego przeprowadzenia operacji Sojuszu. Dziś centrum zainteresowania stanowi oczywiście Afganistan. Jedną z najbardziej delikatnych kwestii związanych z tą misją jest stopień politycznej kontroli, jaką Sojusz powinien sprawować w zakresie użycia swoich sił na poziomie operacyjnym. Jest to zdecydowanie zadanie dla naszych dowódców polowych i nikt nie chce zaakceptować idei tzw. „wojny komitetów". Jednak czasami postępy w teatrze działań mają poważne implikacje strategiczne, a struktura polityczna tzn. Komitet Północnoatlantycki ma prawo zabrać głos. Moim zdaniem, Przewodniczący Komitetu Wojskowego reprezentujący szefów obrony Sojuszu ma do odegrania istotną rolę między SACEUR a Sekretarzem Generalnym NATO w zakresie równoważenia kwestii politycznych i wymagań operacyjnych.
Istnieją również nowe wyzwania, w których rola NATO i Komitetu Wojskowego nie jest jeszcze do końca określona. Mam na myśli głównie kwestie bezpieczeństwa energetycznego oraz amerykańskiego Programu Obrony Przeciwrakietowej. Obie kwestie powinny być analizowane z perspektywy niepodzielności bezpieczeństwa Sojuszu i obie wymagają poważnej uwagi władz wojskowych Sojuszu. Powinniśmy też zastanowić się nad potencjalnymi możliwościami połączenia Programu Obrony Przeciwrakietowej z NATO. Moim osobistym zdaniem, w dłuższej perspektywie model planifikacji nuklearnej NATO może posłużyć nam jako przykład rozwiązania tej kwestii.
Bardziej nieformalne podejście może zostać przyjęte, jeśli chodzi o wyzwania dotyczące rozwijania bliższych stosunków między NATO a UE. Uważam, że Przewodniczący Komitetu Wojskowego jest odpowiednią osobą, by zajmować się tym zadaniem promując kontakty między personelem obydwu organizacji i zwiększając liczbę kontaktów roboczych z odpowiednikami z UE, co powoli, lecz systematycznie rozwija ich zdolność odpowiedzi w sytuacjach kryzysowych.
Powyższa lista nie jest pod żadnym względem kompletna. Pokazuje jednak, jak dużo musi zostać zrobione w tym konkretnym obszarze funkcjonowania NATO, aby sprawić, że będzie ono działać lepiej i sprawniej.
Szanowni Goście i Koledzy,
Pomyślne rozwiązanie problemów i sprostanie wyzwaniom powinno być przedmiotem naszej najwyższej uwagi i działania. Wzmacnianie Sojuszu w szerokim kontekście tożsamości euro-atlantyckiej leży w naszym wspólnym interesie. NATO powinno być organizacją silną i dynamiczną, łączącą USA z Europą i UE, a także powinno stanowić zbrojne ramię krajów demokratycznych. Polska za sprawą swojej dramatycznej historii traktuje NATO jako głównego gwaranta bezpieczeństwa i pragnie aktywnie uczestniczyć we wszystkich działaniach Sojuszu. Wierzę, że Polskie Siły Zbrojne, którym dziś oddajemy cześć, nadal będą odgrywać istotną rolę we wszystkich wysiłkach międzynarodowych, które mają na celu utrzymywanie pokoju, porządku międzynarodowego, stabilności i współpracy.
Pozwólcie mi, jeszcze raz wyrazić ogromną radość że możemy być tutaj razem z wami. Dzięki waszej obecności tegoroczne Święto Wojska Polskiego nabiera szczególnego wymiaru i na długo pozostanie w naszej pamięci.
Dziękuję za uwagę
